...ծառուղու վերջում կանգնած էի ես` անվճռական վարանքին տրված,սևեռուն նայում էի սևակնած սաղարթի մեջ ու ագահ ընչաքաղցությամբ ներշնչում հողմահարության ու նեխումի թաց բուրմունքը,որին ինչ-որ բան արձագանքում ու ողջունում էր իմ մեջ:
Օ՜,ինչ տհաճ համ ուներ կյանք...
Օ՜,ինչ տհաճ համ ուներ կյանք...
( Hermann Hesse )
[ Demian / Siddhartha ]
www.QuoteSweet.com