Ve şimdi kaos teorisi, öngörülemezliğin günlük yaşamlarımıza yerleştirildiğini kanıtlıyor. Tahmin edemediğimiz yağmur fırtınası kadar sıradan. Ve böylece yüzlerce yıllık bilimin büyük vizyonu-toplam kontrol hayali hayali yüzyılda öldü. Ve bununla birlikte, gerekçenin çoğu, bilimin ne yaptığını yapma mantığı. Ve onu dinlememiz için. Bilim her zaman şimdi her şeyi bilmeyebileceğini söyledi ama sonunda bilecek. Ama şimdi bunun doğru olmadığını görüyoruz. Boşta bir övünme. Aptalca ve yanlış yönlendirilmiş olarak, uçabileceğine inandığı için bir binadan atlayan çocuk olarak.
(And now chaos theory proves that unpredictability is built into our daily lives. It is as mundane as the rainstorm we cannot predict. And so the grand vision of science, hundreds of years old-the dream of total control-has died, in our century. And with it much of the justification, the rationale for science to do what it does. And for us to listen to it. Science has always said that it may not know everything now but it will know, eventually. But now we see that isn't true. It is an idle boast. As foolish, and as misguided, as the child who jumps off a building because he believes he can fly.)
Kaos teorisi, ani yağmur fırtınaları kadar yaygın olan olaylarla örneklenen yaşamlarımızdaki doğal öngörülemezliği vurgular. Bu farkındalık, yüzyıllardır bilimsel çabaya rehberlik eden bir arayış olan doğa üzerinde tam kontrol elde etmek için uzun süredir devam eden bilimsel idealin düşüşünü gösterir. Anlayışımız derinleştikçe, kesinliğin bir zamanlar inandığı kadar elde edilemez olmadığını öğreniyoruz.
Bilim, geleneksel olarak bize tüm cevaplara sahip olmasa da, sonunda onları ortaya çıkaracağından emin oldu. Bununla birlikte, bu kavramın bir yükseklikten atlayarak uçabileceklerini düşünen bir çocuğun naif inancına benzer şekilde aşırı güvenen olduğu kanıtlanmıştır. Perspektifteki bu değişim, bilimin otoritesinin gerekçesini ve dünyanın karmaşıklıklarını tahmin etme veya kontrol etme yeteneğini sorgulamaktadır.