Çocukluğunda Kral Arthur'un sarayı ve şövalyelik kuralları hakkındaki hikayelere takıntılıydı ve kahramanca bir hayat sürmenin hayalini kurmuştu. Ancak savaşın gerçekliğinde Lawrence, çoğu zaman kendi eliyle parçalara ayrılan, yaralıları ölüme terk eden ve mahkumların öldürülmesini emreden adamlara tanık olmuştu. Kendisinden önceki veya sonraki her düşünceli insan gibi Lawrence'ın da savaş alanında keşfettiği şey, kahramanlık anları mutlaka yaşanabilirken, savaşın birikimli deneyiminin, her gün yaşanan vahşetin, kahramanca bir yaşam sürme fikrine tamamen aykırı olduğuydu.
(As a boy, he had been obsessed with the tales of King Arthur's court and the chivalric code, had dreamed of leading a heroic life. In the reality of war, however, Lawrence had seen men blown to bits, often by his own handiwork, had left wounded behind to die, and had ordered prisoners to be killed. Just as any thoughtful person before or after him, what Lawrence had discovered on the battlefield was that while moments of heroism might certainly occur, the cumulative experience of war, its day-in, day-out brutalization, was utterly antithetical to the notion of leading a heroic life.)
Çocukken birey, Kral Arthur'un hikayeleri ve şövalyelik idealleri tarafından büyülenmiş, kahramanlıkla dolu bir hayat arzulamıştı. Ancak savaş sırasındaki deneyimleri bu fantezilerle tamamen çelişiyordu. Yoldaşlara ve düşmanlara verilen yıkım da dahil olmak üzere şiddetin korkunç sonuçlarına tanık oldu ve bu da savaşın acımasız gerçekleri konusunda bir farkındalığa yol açtı.
Lawrence'ın yolculuğu, geçici cesaret anları yüzeye çıksa da savaşın amansız vahşetinin asil ve kahramanca bir varoluş kavramını temelden baltaladığı acı gerçeğini ortaya çıkardı. Zafer yerine, insanın çektiği acıların sertliğiyle ve çatışmaya eşlik eden ahlaki karmaşıklıklarla karşı karşıya kaldı.
