Holberger ve Veres, sözlü iletişimi aşan ve derin bir teknik anlayış öneren sezgisel bir bağlantıyı paylaşırlar. Bu bağ, bazı satranç oyuncularının rakipleriyle yaşadıkları zihinsel senkronizasyona benzemektedir, bu da genellikle birbirlerinin hareketlerini tahmin etmek için neredeyse telepatik bir yetenek olarak tanımlanır.
Holberger’in "senkronize olma" terimi ile vurgulanan bireyler arasındaki bu özel ilişki, ortak uzmanlıklarının karşılıklı içgörü tarafından yönlendirilen sessiz bir konuşmaya benzer şekilde, sorunsuz bir şekilde birlikte çalışmalarını sağladığı teknisyenler arasında benzersiz bir empati veya bilişsel rezonans biçimini ifade eder.