Grant Kids'i sevdi-herhangi bir grubu sevmemek imkansızdı, dinozorlar hakkında çok hevesli. Grant, üstlerinde yükselen büyük iskeletlere açık ağızlı bakarken müzelerdeki çocukları izlerdi. Büyüslerinin gerçekte neyi temsil ettiğini merak etti. Sonunda çocukların dinozorları sevdiklerine karar verdi çünkü bu dev yaratıklar yaklaşan otoritenin kontrol edilemez gücünü kişileştirdi. Onlar sembolik ebeveynlerdi. Ebeveynler gibi büyüleyici ve korkutucu. Ve çocuklar ebeveynlerini sevdikleri için onları sevdiler.
(Grant liked kids-it was impossible not to like any group so openly enthusiastic about dinosaurs. Grant used to watch kids in museums as they stared open-mouthed at the big skeletons rising above them. He wondered what their fascination really represented. He finally decided that children liked dinosaurs because these giant creatures personified the uncontrollable force of looming authority. They were symbolic parents. Fascinating and frightening, like parents. And kids loved them, as they loved their parents.)
Grant, çocuklara, özellikle de müzeleri ziyaret ederken gözlemlediği dinozorlara olan heyecanları için bir sevgi vardı. Çocukların büyüklükleri ve gizemleriyle büyülenen devasa dinozor iskeletlerine nasıl huşu içinde bakacaklarını fark etti. Bu gösteri, Grant'in çocukları bu antik yaratıklara çektiği konusundaki merakını ateşledi.
Bazı tefekkürlerden sonra Grant, dinozorların çocukların yaşamlarındaki otorite figürleri gibi güçlü ve öngörülemeyen bir gücü temsil ettiği sonucuna varmıştır. Onları ebeveynlerin sembolü olarak gördü - hem büyüleyici hem de korkutucu. Nihayetinde, çocukların dinozorlara olan sevgisi, karmaşık duygularını kendi bakıcılarına karşı yansıttı.