Günahımı itiraf etmek için asla rahiplere gitmedim çünkü günahımdan dolayı beni küçümseyeceklerini biliyordum. Ama bugün tüm günahlarımı saydığında buna dayanabildim çünkü beni küçümsemediğini biliyordum. Ama şimdiye kadar nedenini anlayamadım. Ben diğer insanları günahlarından dolayı küçümseyen biri değilim, dedi Ender. Henüz bulamadım, içimden söylemediğimi, bundan daha kötüsünü yaptım. Bunca yıl insanlığın suçluluğunun yükünü taşıdın.
(I never went to the priests to confess, she said, because I knew they would despise me for my sin. Yet when you named all my sins today, I could bear it because I knew you didn't despise me. I couldn't understand why, though, till now.I'm not one to despise other people for their sins, said Ender. I haven't found one yet, that I didn't say inside myself, I've done worse than this.All these years you've borne the burden of humanity's guilt.)
Orson Scott Card'ın "Speaker for the Dead" adlı eserinde bir karakter, günahlarından dolayı sert bir şekilde yargılanma korkusu nedeniyle rahiplerden itiraf isteme konusundaki isteksizliğini yansıtıyor. Küçümsemek yerine anlayış ve şefkat gösteren Ender'in huzurunda teselli buluyor. Bu farkındalık onun kendi suçuyla yüzleşmesine olanak tanır ve kişisel ihlallerle başa çıkmada yargılamadan ziyade kabullenmenin önemini gösterir.
Kendi bakış açısını paylaşan Ender, kendi eksikliklerinin farkında olduğu için başkalarının günahlarına küçümseyerek bakamadığını ifade ediyor. Onun empatik yaklaşımı, her bireyin kendi suçluluk yükünü taşıdığı fikrini vurguluyor, anlayış ve şefkatin iyileşmeyi ve bağlantıyı kolaylaştırabileceğini öne sürüyor. Sonuçta diyalog, insan empatisi temasını ve suçluluk ve kefaret ile mücadeleyi özetliyor.
