Telefon için en eski kıvılcımın Alexander Bell hala gençlerinde olduğu söyleniyor. Açık bir piyanonun yakınında belirli bir not söylese, bu notun ipinin sanki ona şarkı söylüyormuş gibi titreyeceğini nasıl fark etti. Bir A dedi; A ip salladı. Sesleri bir telden bağlama fikri doğdu.
(It is said that the earliest spark for the telephone came when Alexander Bell was still in his teens. He noticed how, if he sang a certain note near an open piano, the string of that note would vibrate, as if singing back to him. He sang an A; the A string shook. The idea of connecting voices through a wire was born.)
Telefonun başlangıcı, büyüleyici bir gözlem yaptığında Alexander Bell'in genç yıllarına kadar izlenebilir. Açık bir piyanonun yakınında belirli bir not söylemenin, karşılık gelen ipin yanıt olarak titreşmesine neden olduğunu ve ses ve rezonans arasında bir bağlantı olduğunu keşfetti. Bu deneyim, sesleri teller üzerine iletme potansiyeli hakkındaki merakını ve hayal gücünü tetikledi.
Bu ilginç gerçekleşme anı, Bell'in iletişim teknolojisindeki daha sonraki yeniliklerinin zeminini oluşturdu. Sesleri tellerle bağlama kavramı, nihayetinde insanların bağlanma ve iletişim kurma şeklini dönüştüren telefonun icatına dönüştü. Basit bir müzikal etkileşimden elde edilen ilk ilham, sonuçta küresel iletişimde devrim yarattı.