Tekrar çocuk olmaya geri dönmek gibi. Birisi seni yıkayacak. Seni kaldıracak biri. Birisi seni silecek. Hepimiz nasıl çocuk olacağını biliyoruz. Hepimizin içinde. Benim için, sadece nasıl zevk alacağını hatırlıyor. Gerçek şu ki, annelerimiz bizi tuttuğunda, bizi salladığında, kafalarımızı okşadı-bizden yeterince almamız. Hepimiz, tamamen iktisadi sevgiye, koşulsuz ilgiye bakıldığımız günlere geri dönmeyi özlüyoruz. Çoğumuz yeterince almadık.
(It's like going back to being a child again. Someone to bathe you. Someone to lift you. Someone to wipe you. We all know how to be a child. It's inside all of us. For me, it's just remembering how to enjoy it. The truth is, when our mothers held us, rocked us, stroked our heads-none of us ever got enough of that. We all yearn in some way to return to those days when we were completely taken care of-unconditional love, unconditional attention. Most of us didn't get enough.)
Alıntı, çocukluğun sadeliği ve güvenliği için derin bir özlemi yansıtıyor ve doğuştan gelen bakım ve dikkat arzumuzu vurguluyor. Hepimizin sevinç ve masumiyetle bağlantılı çocuksu benliklerimizi nasıl kucaklayacağına dair doğal bir bilgiye sahip olduğumuzu düşündürmektedir. Annelerimiz tarafından tutulmanın ve beslenmenin hatırlanması, bu tür koşulsuz sevginin daha az erişilebilir olduğu yetişkinler olarak birçok deneyimi duygusal boşluğu vurgular.
Geçmiş için bu özlem, birçok insanın yaşamları boyunca yeterli beslenmediklerini düşündüğü fikrinin altını çiziyor. Güvenlik ve sevginin ilk günleri için özlem, yetişkinlikte genellikle yerine getirilmeyen evrensel bir insan bağlantı ve sevgi ihtiyacını ortaya koyuyor. Çocukluk için nostalji, bu duyguların duygusal refahımız için hayati önem taşıdığını öne süren, arzu ettiğimiz temel bakımın bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder.