Sadece affetmemiz gereken diğer insanlar değil, Mitch, sonunda fısıldadı. Ayrıca kendimizi affetmemiz gerekiyor. Kendimizi? Evet. Yapmadığımız her şey için. Yapmamız gereken her şey. Ne olması gerektiğinden pişmanlık duyamazsınız. Olduğum yere vardığınızda bu size yardımcı olmaz. Her zaman işimle daha fazlasını yapmayı diledim; Daha fazla kitap yazmış olmayı diledim. Kendimi bunun üzerinde dövürdüm. Şimdi bunun hiç iyi olmadığı görüyorum. Barış yap. Kendinizle ve çevrenizdeki herkesle barış yapmanız gerekiyor.
(It's not just other people we need to forgive, Mitch, he finally whispered. We also need to forgive ourselves. Ourselves? Yes. For all the things we didn't do. All the things we should have done. You can't get stuck on the regrets of what should have happened. That doesn't help you when you get to where I am. I always wished I had done more with my work; I wished I had written more books. I used to beat myself up over it. Now I see that never did any good. Make peace. You need to make peace with yourself and everyone around you.)
Mitch'in Morrie ile konuşması, başkalarını affetmenin yanı sıra kendini forluk gerekliliğini vurgular. Morrie'nin bilgeliği, geçmiş eylemlerimiz ve kaçırılan fırsatlarımız hakkında pişmanlık duymanın zararlı olabileceğini ortaya koyuyor. Ne olabileceğine dair durmak yerine, kendisiyle barış yapmayı ve geçmiş şikayetleri bırakmayı önerir.
Bu perspektif, öz -eşarlığın olumlu değişime yol açmadığı anlayışından kaynaklanmaktadır. Morrie, kariyeri hakkındaki kendi pişmanlıklarını yansıtır, ancak kendilerini dövmenin sadece acıya neden olduğunu kabul eder. Affetmeyi kucaklamak iyileşme ve daha tatmin edici bir yaşam sağlar.