Sevilen birini kaybetmek asla gerçekten başlamıyor. Daha çok devam etmek gibi.
(losing a loved one is never really starting over. More like continuing without.)
Sevilen birini kaybetmek, hayatımızı yeniden şekillendiren derin bir deneyimdir. Yeniden başlamak yerine, değişen bir varoluşta ilerlerken anılarımızın ve duygularımızın ağırlığını taşıyormuşuz gibi geliyor. Ayrılanlarla paylaşılan bağ düşüncelerimizi ve eylemlerimizi etkilemeye devam ederek hayatın yeni başlangıçlarını var olmadan tamamen kucaklamayı zorlaştırıyor.
Bu duygu, Mitch Albom'un "Cennetten İlk Telefon Görüşmesi" nde gösterildiği gibi keder derinliğini yansıtır. Hikaye, bir kayıptan sonra yaşamın temiz bir arduvaz değil, günlük deneyimlerle iç içe sevginin ve özlemin devamı...
