Bu paranın çoğu büyük tahıl üreticilerine gitti. Hükümetin neredeyse her türlü harcamasından nefret ettiklerini söyleyen çiftlik devletlerinden aynı Cumhuriyetçi senatörler, konuşma büyük tahıl üreticilerine çalışma kağıdı döndüğünde radikal sosyalistler haline geldi. Para, seçim bölgelerinin siyasi gücünü takip ediyor
(lot of that money went to big grain producers. The same Republican senators from farm states who said they abhorred government spending of almost any sort became radical socialists when the conversation turned to handouts to big grain producers. The money follows the political power of the constituencies)
"Beşinci Risk" de Michael Lewis, hükümet harcamalarının güçlü siyasi seçmenlerin çıkarlarını nasıl yansıttığını araştırıyor. Yetkili, genellikle hükümet harcamalarına karşı olan Cumhuriyetçi senatörlerin büyük tahıl üreticileri için önemli mali yardımları destekledikleri bir paradoksu vurgular. Bu, kendi eyaletlerindeki endüstriler için finansal destek söz konusu olduğunda, siyasi motivasyonların karmaşıklıklarını ortaya çıkardığında, duruşlarında bir değişim olduğunu gösterir.
Bu dinamik, fonlamanın siyasi etkiye sahip olanlara sıklıkla nasıl yönlendirildiğini vurgulamakta, bu da ekonomik politikaların sadece mali sorumluluk değil, aynı zamanda kilit seçmen üslerinin taleplerine hitap etmekle ilgili olduğunu göstermektedir. Büyük tarımsal işletmeleri sübvanse etmeye odaklanmak, hükümet sistemlerinde siyasi güç ve finansal karar almanın iç içe geçmişini sergiliyor.