"Beşinci Risk" de Michael Lewis, hükümet harcamalarının güçlü siyasi seçmenlerin çıkarlarını nasıl yansıttığını araştırıyor. Yetkili, genellikle hükümet harcamalarına karşı olan Cumhuriyetçi senatörlerin büyük tahıl üreticileri için önemli mali yardımları destekledikleri bir paradoksu vurgular. Bu, kendi eyaletlerindeki endüstriler için finansal destek söz konusu olduğunda, siyasi motivasyonların karmaşıklıklarını ortaya çıkardığında, duruşlarında bir değişim olduğunu gösterir.

Bu dinamik, fonlamanın siyasi etkiye sahip olanlara sıklıkla nasıl yönlendirildiğini vurgulamakta, bu da ekonomik politikaların sadece mali sorumluluk değil, aynı zamanda kilit seçmen üslerinin taleplerine hitap etmekle ilgili olduğunu göstermektedir. Büyük tarımsal işletmeleri sübvanse etmeye odaklanmak, hükümet sistemlerinde siyasi güç ve finansal karar almanın iç içe geçmişini sergiliyor.