Demek istediğim, yeryüzündeki yaşam kendi kendine bakabilir. Bir insan düşüncesinde, uzun zamandır yüz yıl. Yüz yıl önce arabalarımız, uçaklarımız, bilgisayarlarımız ve aşılarımız yoktu ... tamamen farklı bir dünyaydı. Fakat yeryüzüne yüz yıl *hiçbir şey *değildir. Bir milyon yıl *hiçbir şey *değildir. Bu gezegen çok daha geniş bir ölçekte yaşıyor ve nefes alıyor. Yavaş ve güçlü ritimlerini hayal edemiyoruz ve denemek için alçakgönüllülük yok. Biz burada göz açıp kapayıncaya kadar sakin olduk. Yarın gidersek, dünya bizi özlemeyecek.- Ian Malcolm
(My point is that life on earth can take care of itself. In the thinking of a human being, a hundred years in a long time. A hundred years ago, we didn't have cars and airplanes and computers and vaccines...It was a whole different world. But to the earth, a hundred years is *nothing*. A million years is *nothing*. This planet lives and breathes on a much vaster scale. We can't imagine its slow and powerful rhythms, and we haven't got the humility to try. We have been residents here for the blink of an eye. If we are gone tomorrow, the earth will not miss us.- Ian Malcolm)
Yeryüzündeki yaşam, bağımsız olarak gelişmesine izin veren doğal bir esnekliğe sahiptir. İnsanlar zamanı önemli hissettiren, bir yüzyılın önemli olduğuna inanan bir şekilde algılayabilirler. Ancak, gezegen için yüz yıl önemsizdir. Otomobiller, uçaklar ve bilgisayarlar gibi teknolojik gelişmeler sadece bir yüzyılda ortaya çıktı, ancak Dünya çok daha büyük bir zaman ölçeği üzerinde çalışıyor, varlığımızı ancak geniş tarihinde kısa bir an sağlıyor.
Ian Malcolm bu gezegendeki geçici varlığımızı vurguluyor. Dünyanın ritimleri yavaş ve güçlüdür, insan anlayışının ötesinde çalışır. Bir etki yarattığımızda, buradaki zamanımız ihmal edilebilir ve eğer insanlık kaybolacak olsaydı, dünya ikinci bir düşünce olmadan devam ederdi. Bu perspektif alçakgönüllülüğü teşvik ederek, çok daha eski ve daha kalıcı bir gezegende sadece geçici sakinler olduğumuzu kabul eder.