Bir zamanlar, ucuz bir bilim kurgu romanında Fat, siyah demir hapishanenin mükemmel bir tanımına rastlamıştı, ancak uzak gelecekte yer aldı. Bu yüzden geçmişi {antik Roma} 'yı bugüne kadar üst üste bindirdiyseniz {yirminci yüzyılda Kaliforniya} ve Android'in uzak gelecekteki dünyasını üst üste bindirdiyseniz, bana bir nehir ağladılar, imparatorluk var, supra veya trans-temporal sabit olarak . Şimdiye kadar yaşamış herkes tam anlamıyla hapishanenin demir duvarlarıyla çevriliydi; Hepsi onun içindeydi ve hiçbiri bunu bilmiyordu.
(Once, in a cheap science fiction novel, Fat had come across a perfect description of the Black Iron Prison, but set in the far future. So if you superimposed the past {ancient Rome} over the present {California in the twentieth century} and superimposed the far future world of The Android Cried Me a River over that, you got the Empire, as the supra- or trans-temporal constant. Everyone who had ever lived was literally surrounded by the iron walls of the prison; they were all inside it and none of them knew it.)
Ucuz bir bilim kurgu romanında, Fat adlı bir karakter, uzak bir gelecekte yeniden tasarlanan siyah demir hapishanenin anlayışlı bir tasvirini keşfeder. Konsept, farklı tarihi ve zamansal ortamları harmanlamayı, antik Roma'yı yirminci yüzyıl Kaliforniya ile birleştirmenin yanı sıra "Android bana bir nehir ağladı" da sunulan fütüristik dünyayı içeriyor. Bu füzyon, tüm insanlığın hapishanenin sınırları içinde tutulduğu, esaretlerinden habersiz olan sürekli bir imparatorluk fikrini vurgular.
Bu anlatı tekniği, çeşitli dönemlerden gelen bireylerin siyah demir hapishane olarak bilinen aynı baskıcı yapının içinde mecazi olarak sıkışıp kaldığı fikrini vurgulamaktadır. Bu hapishanenin duvarları, tarih boyunca insanlığı etkileyen kısıtlamaları sembolize ederek zamanı aşan yaygın bir varoluş olduğunu gösteriyor. Bu geçici esaretin yansıması, farkındalık, özgürlük ve farklı medeniyetlerdeki baskının döngüsel doğası hakkında sorular ortaya çıkarır.