Simeon, gelecek planlarının, oldukça büyük olmasına rağmen, sisle boyanmış resimler gibi olduğunu kabul etmek zorundaydı. Parmağını takamayacağı hiçbir şey. Hiçbir rüya, herhangi bir kilo veya madde alacak kadar uzun süre değişmedi, sadece gelecekte bir yerde onu bekleyen daha iyi bir şey kavramı.
(Simeon had to agree that his future plans, although quite grand, were like pictures painted in fog. Nothing he could put his finger on. No dream ever remained unchanged long enough to take on any weight or substance, just a notion of something better waiting for him somewhere in the future.)
Simeon, etkileyici doğalarına rağmen, sis tarafından gizlenen görüntüler gibi, belirsiz ve zor hissettiklerini kabul ederek gelecekteki isteklerini yansıtır. Bu hayallerin somut bir maddeye sahip olmadığını fark ederek gerçek özlerini kavramayı zorlaştırıyor. Bunun yerine, önde olan potansiyel fırsatların belirsiz fikirleri olarak kalıyorlar.
Daha iyi bir gelecek için bu özlem duygusu yaygındır, ancak Simeon bu vizyonların genellikle dalgalandığını ve katılaşmadığını anlar. Her aspirasyon zamanla değişir, öngördüğü hayalleri elde etmeyi veya tam olarak gerçekleştirmeyi zorlaştırır. Nihayetinde, daha büyük bir şey için çabalarken, bu umutların doğasının somut ve sürekli değiştiğini kabul ediyor.