Alıntı, toplumun bireyleri günlük sorumlulukları ve maddi arayışları olan bireyleri nasıl rahatsız ettiğini ve yaşamın daha derin anlamı hakkında içgözlem için çok az yer bıraktığını yansıtır. İnsanlar kariyerleri, aile yükümlülükleri ve finansal konuları tarafından tüketilir ve bunlara düşünceli düşünceye öncelik verirler. Sıradan görevlere bu acımasız odaklanma, gerçekten önemli olandan kopukluk duygusuna yol açabilir.

Sadece mortalite ile karşı karşıya kaldığında bireyler hayatlarını duraklatma ve sorgulama eğilimindedir, doyum ve amaç hakkındaki düşünceleri yönlendirir. Varlıklarından memnun olup olmadıkları veya gerekli bir şey eksik olup olmadıkları gibi sorular ortaya çıkar. Bu, sadece günlük işlemek yerine anlamlı deneyimlerin yansımasını ve önceliklendirilmesini teşvik eden bir kültürü teşvik etmenin önemini vurgulamaktadır.