Yaşlılar, genç benliklerinin intoreflasyonlarını dejenere ettiklerinde ürkütücüdür. Bir dilbilgisel düzeyde anlamlı olan şeyleri söylüyorlar, ancak her zaman gerçekliğe bağlı değil.
(The elderly are spooky when they degenerate intoreflections of their younger selves. They say things thatmake sense on some grammatical level, but it's not alwaysconnected to reality.)
Yaşlılar bazen genç benliklerinin versiyonlarına geri döndükleri için rahatsız edici görünebilirler. Bu regresyon, muhtemelen dilbilgisel anlamda mantıklı olsa da, mevcut gerçeklikle ilişki kuramayabilecekleri düşüncelerini ifade ettikleri konuşmalarında ortaya çıkabilir. Bu tür anlar, mevcut durumları ile etraflarındaki dünya arasında bir kopukluk hissi yaratabilir.
Bu fenomen yaşlanma ve hafızanın karmaşık doğasını vurgular. Yaşlı bireyler geçmişlerini yansıtırken, mevcut deneyimleriyle istemeden anıları iç içe geçirebilirler ve bu da ayrık hissettiren konuşmalara yol açabilirler. Bu süreci anlamak, durumları için empati geliştirebilir, geçmiş ve şimdiki yaşamlarında boşluğu doldurabilir.
