Yolun ne kadar daldırıldığını ve büküldüğünü görünce ve kasabanın ne kadar uzak olması gerektiğini fark ettiğinde, kasabanın ilk okul öğretmeninden sonra Agnes Weeps olarak adlandırıldı. Ama ilk andan itibaren gözlerini bıraktım, o yolu sevdim. Bunu beni trafik sıkışıklığı, haber bültenleri, bürokratlar, hava saldırısı sirenleri ve şehir hayatının kilitli kapılarından çıkaran bir sargı merdiveni olarak düşündüm. Jim, Lilly'nin şarkı söyleyen yolunu yeniden adlandırmamız gerektiğini söyledi.
(The road was called Agnes weeps, after the town's first schoolteacher, who had burst into tears when she saw how plunging and twisting the road was and realized how remote the town must be. But from the first moment I laid eyes on it, I loved that road. I thought of it as a winding staircase taking me out of the traffic jams, news bulletins, bureaucrats, air-raid sirens and locked doors of city life. Jim said we should rename the road Lilly sings.)
Agnes Weeps adlı yol, hain bükülmeleri ve uzak konumunda duygularla aşılan ilk okul öğretmenini anıyor. Bununla birlikte, anlatıcı bu zorlu yolda güzellik bulur ve onu trafik, gürültü ve hapsetme ile karakterize eden şehir yaşamının kaosundan uzaklaşan bir yol olarak görür. Bu perspektif, yolun temsil ettiği özgürlük ve macera için derin bir takdir göstermektedir.
Jim'in Lilly şarkı söyleme önerisi, anlatıcının duygularının özünü yakalar. Agnes'in gözyaşları endişeyi ve zorluğu sembolize ederken, Lilly'nin şarkısı Joy ve Hope'u çağrıştırıyor. Bu kontrast, anlatıcının yolun cazibesini kucaklama arzusunu vurgular ve onu daha tatmin edici ve özgür bir yaşama doğru bir yolculuk olarak çerçeveleyen.