Alexander McCall Smith'in "Yağmura Doğru Tutum" dan alıntı, toplumun düzenlemelerini ve normlarını yaratanların genellikle onları takip etmesi gerekenlerle aynı sonuçlara tabi olmadığını göstermektedir. Bu, iktidardaki bireylerin başkalarını yöneten kurallardan kaçabileceği, herkes için mevcut olmayan ayrıcalıkların ve özgürlüklerin tadını çıkarabileceği ortak bir insan deneyimini vurgular. Böyle bir dinamik, herhangi bir topluluk içindeki bireyler arasında adalet ve eşitsizlik hakkında soruları gündeme getirir.

Bu fikir, sosyal ve politik söylemde daha geniş temalarla yankılanarak okuyucuları güç yapılarının sonuçlarını dikkate almaya çağırıyor. Ormanın metaforu ham, hayatta kalma ortamı temsil ediyor, ancak bükülme, kural yapımcılarının diğerleriyle aynı mücadeleler olmadan gezinebilmeleridir. Bu yansıma, sistemlerin nasıl tasarlandığını ve bunlardan gerçekten kimin gerçekten faydalandığını düşünerek daha derin bir otorite ve hesap verebilirlik incelemesini davet ediyor.