Halopun büyük çoğunluğu asla hayallerinin başarılması için kendilerini herhangi bir son tarih belirlemeyi düşünmeyecekti. Yaşlanacakları ve bir gün muhtemelen ölecekleri belirsiz bir fikirleri olabilir, ancak hepsi çok uzak görünüyor ve yarın zamanlarını doldurmak için sorunlardan ve sorunlardan kendi payını getirecek.
(The vast majority of the populace would never think of setting themselves any deadlines for the achievement of their dreams. They may have a vague notion they will get older and that one day they will probably die, but it all seems a long way away, and tomorrow will bring its own share of problems and pressing issues to fill their time.)
İnsanların çoğunluğu hayallerine ulaşmak için son tarih belirlemeyi düşünmüyor. Onlara uzak hisseden yaşlanma ve mortalite konusunda soyut bir farkındalığa sahip olma eğilimindedirler. Bunun yerine, genellikle dikkatlerini ve zamanlarını tüketen günlük yaşamın acil zorluklarına odaklanıyorlar.
Son teslim tarihlerinden kaçınma eğilimi, bireylerin gelecekte bolca zamanları olduğunu düşünebileceğinden, hedefleri takip etmede aciliyet eksikliğine yol açabilir. Bununla birlikte, bu zihniyet, isteklerine doğru harekete geçirilebilir adımlar atma yeteneklerini engelleyebilir, bu da kişisel büyüme ve doyum için gönül rahatlığına ve kaçırılmış fırsatlara yol açabilir.