Evet dedim, ama yaşlanma çok değerli olsaydı, neden insanlar her zaman tekrar genç olsaydım, oh diyorlar. İnsanların dediğini asla duymuyorsunuz, keşke altmış beş yaşında olsaydım. Gülümsedi. Bunun ne yansıttığını biliyor musun? Tatminsiz hayatlar. Yerine getirilmemiş hayatlar. Anlam bulamayan hayatlar. Çünkü hayatınızda anlam bulduysanız, geri dönmek istemezsiniz. İleri gitmek istiyorsun. Daha fazlasını görmek, daha fazlasını yapmak istiyorsun. Altmış beşe kadar bekleyemezsin.
(Yes, I said, but if aging were so valuable, why do people always say, Oh, if I were young again. You never hear people say, I wish I were sixty-five. He smiled. You know what that reflects? Unsatisfied lives. Unfulfilled lives. Lives that haven't found meaning. Because if you've found meaning in your life, you don't want to go back. You want to go forward. You want to see more, do more. You can't wait until sixty-five.)
Konuşmacı, yaşlanma konusunda ortak bir düşünceyi vurgular ve birçok insanın yaşlı olma fikrini benimsemek yerine tekrar genç olma arzusunu ifade ettiğini vurgular. Bu perspektif, yaşla birlikte gelen bilgeliği ve deneyimleri takdir etmek yerine gençlikleri için uzun sürdüğü için, yaşamdan derin bir memnuniyetsizlik olduğunu düşündürmektedir. Yaşlanma üzerinde olumlu yansımaların olmaması, birçoğunun tatminsiz hissettiğini ve yaşamlarında gerçek anlamı keşfetmediğini ima ediyor.
Morrie, bir kişi varlıklarında amaç bulduğunda, geçmişe özlemden ziyade gelecekteki deneyimleri dört gözle beklediğini öne sürer. Anlamlı bir yaşamın, bireylerin ilerlemeye devam etmek, yeni maceralar peşinde koşmaya ve öğrenmeye istekli oldukları bir yaşam olduğunu öne sürüyor. Gençlik için özlem, yerine getirilmemiş hayatlardan kaynaklanırken, şimdiki zamanlarıyla barışan olanlar önümüzde ne olduğu konusunda heyecanlı.