"Yağmura Doğru Tutum" da Isabel, sevgi ve arkadaşlığın karmaşıklıklarını yansıtıyor. Başka bir kişinin sahip olmanın rahatlık sağlayabileceğini ve yalnızlığı hafifletebileceğini kabul ederken, bu güvenlik duygusunun uzun vadede yeterli olup olmadığını sorguluyor. Duygusal yerine getirmenin, düşünceleri boyunca birden fazla kişinin yankılanması gerektiği fikri.
Isabel yaklaşan üç aylık ayrımını düşünürken, sadece arkadaşlığın ötesinde uyarma ve katılım ihtiyacını değerlendiriyor. Bu içgözlem, sevgi ve kişinin ruhunu besleyebilecek daha derin bağlantıların peşinde olan karmaşık dengeyi vurgular, bu da ilişkilerdeki gerçek memnuniyetin genellikle birlikte olmaktan daha fazlasını gerektirdiğini gösterir.