MS 1. yüzyılın filozofu ve eleştirmeni Longinus, en iyi edebi büyüklük kavramını araştıran "Sublime'daki" çalışmaları ile bilinir. Yazılı gerçek büyüklüğün ilhamdan ve izleyicilerdeki derin duyguları uyandırma yeteneğinden geldiğini vurgular. Longinus, yüce yazma gücünün okuyucuları taşıma yeteneğinde yattığına ve sıradan dili aşan olağanüstü bir deneyim yarattığına inanıyor. Büyük tutku, büyük ve yükseltilmiş dil kullanımı ve konuşma figürlerinin etkili istihdamı da dahil olmak üzere çeşitli yüceltme kaynağı tanımlar. Longinus ayrıca, sadece taklitin gerçekten ilham verici işle aynı güçlü etkiyi üretemeyeceğini savunarak, yüceltme elde etmede özgünlüğün önemini vurguluyor. Analizi sayesinde edebi eleştiriyi etkilemeye devam eden değerli bilgiler sağlar. Longinus'un yüce hakkındaki fikirleri sadece büyük literatürün niteliklerini ele almakla kalmaz, aynı zamanda yazar ve izleyici arasındaki bağlantıyı da kapsar. Bir yazarın evrensel duygulara girme yeteneğinin paylaşılan bir deneyim duygusu geliştirdiğini, böylece çalışmalarının daha derin bir düzeyde yankılanmasını sağladığını öne sürüyor. Edebiyat teorisine katkıları önemli olmaya devam ediyor ve yazarları yaratımlarında ilham almaya ve büyüklüğü hedeflemeye teşvik ediyor. Longinus, en iyi "Sublime'daki" etkili çalışmasıyla bilinen 1. yüzyıl filozofu ve edebi eleştirmeniydi. Yazıları, bir metni yükselten duygusal etkiyi ve olağanüstü nitelikleri vurgulayarak literatürdeki büyüklüğün doğasına odaklanıyor. "On Yüce", Longinus tutku, yüksek dil ve özgünlük gibi çeşitli yüceltme kaynaklarını özetliyor. İçgörüleri, yazarları sadece taklit etmek yerine ilham almaya teşvik ederek gerçekten etkili edebi eserlere yol açar. Longinus, paylaşılan duygular edebiyat deneyimini arttırdığı için yazar ve kitle arasındaki bağlantının gerekli olduğunu savunuyor. Yüce teorileri, yazarları çalışmalarında daha derin duygusal rezonansa yönlendirerek edebi eleştirileri şekillendirmeye devam ediyor.