Yansımalarında Nanette Vonnegut, tek başına yeteneğin bir bireyi harekete geçmeye zorlamadığı fikrini vurgular. Bu perspektif, bir beceriye sahip olmanın otomatik olarak hedefe ulaşmak veya topluma katkıda bulunmak için kullanmanın gerekliliğine dönüşmediğini göstermektedir. Bunun yerine, bunun kişisel bir seçim ve yeteneklerine nasıl yaklaştığına dair değerler olduğunu ima ediyor.
Vonnegut’un sözleri bireyleri yetenekleri ve kararları arasındaki ilişkiyi dikkate almaya davet ediyor. Birinin becerilerine nasıl dahil edileceğini belirleme özgürlüğünü ve özerkliğini vurgularlar, bu da herkesin yeteneklerinden yararlanmak zorunda hissetmediğini düşündürür. İfade, yalnızca başarı veya üretkenliğe bağlı olmayan daha geniş bir kişisel doyum anlayışının altını çiziyor.