Şeyh Abd Rabbuh al-Ta’i'ye sordum: -Neden bu kadar iyimsersin? Diye cevapladı: - Çünkü onlar üzerinde hareket etmesek bile hala güzel sözlere hayran kalıyoruz.
(I asked Sheikh Abd Rabbuh al-Ta’i: -Why are you so optimistic? He replied: - Because we still admire beautiful words, even if we do not act on them.)
Naguib Mahfouz'un "Otobiyografinin Yankıları" kitabında yazar Şeyh Abd Rabbuh al-Ta’i ile bir konuşma yapıyor. Tartışma, Şeyh'in olumlu bakış açısının kaynaklarına soruşturmayı başlatarak iyimserlik teması etrafında dönüyor. Yanıtı, güzel ifadeler ve güzel kelimeler için derin bir takdir vurgular, bu hayranlığın eylem yokluğunda bile bir umut duygusu yarattığını düşündürür.
Bu etkileşim, sadece şiirsel dil ve düşünceli fikirlerden zevk almanın pozitiflik ve motivasyon duygusuna ilham verebileceği insan doğası hakkında ilginç bir fikir ortaya koyuyor. Kelimelerle ifade edilen idealler ve gerçekte alınan eylemler arasındaki bağlantıyı tanımasına rağmen, Şeyh iyimser kalır ve ruhun yükselmesi için dilde kalıcı gücünü vurgular.