Alıntı bağlamında, yazar hayatın mücadelelerine ilişkin bir konfor ve dayanışma mesajı taşır. İfade, nihai zorluklarıyla karşılaşan bireylerin deneyimlerinde izole edilmediğini göstermektedir. Bunun yerine, zor zamanlarda desteğin mevcut olacağını ima eden başkalarıyla bir umut ve bağlantı duygusu hissetmeye teşvik edilirler.
Naguib Mahfouz'un sözleri, sıkıntı karşısında bile, arkadaşlık ve paylaşılan insanlıkta teselli bulabileceğini hatırlatır. Yolculuğun yalnızlıkla karşılaşması gerekmediğinden, sevginin en kişisel savaşlarını bile aştığı fikrini güçlendirdiğinden, sevinecek bir davet var.