Geçmişi unutmuş olsaydı, şimdiki sevinirdi, ama bu eve bakmaya devam edeceğiz. Onun dışında hiçbir ihtişamımız yok ve bu nedenle sefalet yok.
(If he had forgotten the past, the present would have rejoiced, but we will continue to look to this house. We have no glory except through it and no misery except because of it.)
Naguib Mahfouz'un "Mahallenimizin Çocukları" ndan alıntı, kişisel tarih ile mevcut varlık durumu arasındaki derin bağlantıyı yansıtmaktadır. Eğer biri geçmişlerini göz ardı edecek olsaydı, günümüzde sevinç bulabileceklerini düşündürmektedir. Bununla birlikte, bu sevinç geçmişe sürekli bir güven ile gölgede bırakılır, bu da kişinin tarihinin tanınmasının mevcut deneyimleri şekillendirmede gerekli olduğunu gösterir.
İfade, insan deneyiminin ikiliği de vurgulamakta, kişinin ihtişamını ve acılarının geçmişleriyle nasıl iç içe geçtiğini tasvir ediyor. Fikir, geçmişi anlamanın ve kabul etmenin anlamlı bir varoluş için çok önemli olduğunu, kişinin kökenlerinin ve anılarının mirasından ayrılamayan bir varlık için çok önemli olduğunu gösteriyor.