Örneğin, yakın tarihli bir Chicago çalışması, bir dış banliyöde yeni bir evin mevcut bir banliyöde aynı ev için 5.000 dolara karşı yardımcı altyapıya bağlanmasının 60.000 dolara mal olduğunu göstermiştir. "Faturayı Kim Ayaklıyor? Yerleşik banliyölerde vergi mükellefleri." 72
(A recent Chicago study, for example, has shown that it costs $60,000 to hook up a new house in an outer suburb to the utility infrastructure as against $5,000 for the same house in an existing suburb. "Who foots the bill? Taxpayers in the established suburbs."72)
Chicago'da yapılan yakın tarihli bir çalışma, yeni evleri fayda altyapısına bağlamakla ilişkili maliyetlerdeki önemli farkı vurgulamıştır. Dış banliyöde yeni bir ev için hizmet oluşturmanın 60.000 dolara mal olduğunu, halihazırda geliştirilmiş bir banliyöde aynı hizmetin sadece 5.000 dolara mal olduğunu ortaya koydu. Bu eşitsizlik, nihayetinde bu bağlantıların mali yükünü kimin taşıdığı konusunda endişeleri gündeme getirmektedir.
Çalışma, yerleşik banliyölerdeki vergi mükelleflerinin, yeni gelişmelere fayda bağlantılarının şişirilmiş maliyetleri için tasarıyı temel alanlar olduğunu vurgulamaktadır. Bu finansal zorluk, bu tür büyüme modellerinin adilliği ve sürdürülebilirliği hakkında sorular ortaya çıkararak kentsel planlama ve kaynak tahsisi konularını daha geniş bir şekilde yansıtmaktadır.
