İlk korku azaldıkça, yeni, rahatsız edici bir kalite karakter içinde ortaya çıkmaya başlar. Bu dönüşüm, önceki duygularıyla keskin bir tezat oluşturan bir ürpertici müfreze ile işaretlenmiştir. Gözlemci, yaşamdan yoksun bir alandan kaynaklanan bir boşluğa benzeyen ve etkileşimlerinde sıcaklığın eksikliğini vurgulayan derin bir soğukluğa dikkat çekiyor. Bu değişiklik, sessizliğinin ve eylemsizliğinin ciltler konuştuğunu fark ederek daha derin bir kopukluğa işaret ettiğini fark eder.

Kızın geri çekilmesi, "başka bir zaman" sözleriyle ifade edilen, artan ayrılmasını ve duygusal mesafesini sembolize ediyor. Geri döndüğünde, kişiliğinde önemli bir değişimin altını çiziyor ve korkudan gözlemciyi rahatsız eden rahatsız edici bir sakinliğe geçiyor. Bu an, duygu ve yabancılaşma arasındaki karmaşık etkileşimi kapsar ve anlatı boyunca yankılanan daha derin bir varoluş ikilemi önerir.