İlk korkusu azaldıktan sonra, ondan başka bir şey ortaya çıkmaya başlamıştı. Daha garip bir şey. Ve diye düşündü, acınacak. Bir soğukluk. Mesela, aslında hiçbir yerden hiçbir yerden, yerleşik dünyalar arasındaki boşluktan bir nefes düşündü: yaptığı ya da söylediği şey değil, yapmadığı ve söylediği şeydi. "Başka bir zaman," dedi kız ve apartman kapısına doğru geri döndü.
(After her initial fear had diminished, something else had begun to emerge from her. Something more strange. And, he thought, deplorable. A coldness. Like, he thought, a breath from the vacuum between inhabited worlds, in fact from nowhere: it was not what she did or said but what she did not do and say. "Some other time," the girl said, and moved back toward her apartment door.)
İlk korku azaldıkça, yeni, rahatsız edici bir kalite karakter içinde ortaya çıkmaya başlar. Bu dönüşüm, önceki duygularıyla keskin bir tezat oluşturan bir ürpertici müfreze ile işaretlenmiştir. Gözlemci, yaşamdan yoksun bir alandan kaynaklanan bir boşluğa benzeyen ve etkileşimlerinde sıcaklığın eksikliğini vurgulayan derin bir soğukluğa dikkat çekiyor. Bu değişiklik, sessizliğinin ve eylemsizliğinin ciltler konuştuğunu fark ederek daha derin bir kopukluğa işaret ettiğini fark eder.
Kızın geri çekilmesi, "başka bir zaman" sözleriyle ifade edilen, artan ayrılmasını ve duygusal mesafesini sembolize ediyor. Geri döndüğünde, kişiliğinde önemli bir değişimin altını çiziyor ve korkudan gözlemciyi rahatsız eden rahatsız edici bir sakinliğe geçiyor. Bu an, duygu ve yabancılaşma arasındaki karmaşık etkileşimi kapsar ve anlatı boyunca yankılanan daha derin bir varoluş ikilemi önerir.