Ve Lincoln'ün gördükleri ile bir ilişkiye derecelerde geldiğini izlerken, bir şey anladım: yaşamın temeli, herhangi bir arzu değil, bir açgözlülük değil. Korku, burada gördüğüm korku. Ve korku bile değil: çok daha kötü. Mutlak dehşet. İlgisizlik üretmek için çok büyük dehşet okumak.
(And, as I watched the Lincoln come by degrees to a relationship with what it saw, I understood something: the basis of life is not a greed to exist, not a desire of any kind. It's fear, the fear which I saw here. And not even fear: much worse. Absolute dread. Paralyzing dread so great as to produce apathy.)
Philip K. Dick'in "We Can You" kitabında anlatı, yaşam ve varoluş hakkındaki derin temaları araştırıyor. Kahraman bir araba olan Lincoln gözlemler ve etrafındaki dünyayı nasıl algıladığını yansıtır ve onu önemli bir vahiye götürür. Hayatın temelinin açgözlülük veya arzu tarafından değil, daha derin, daha rahatsız edici bir duygu tarafından yönlendirildiğini öne sürüyor.
Bu duygu korkudur, sadece korku değildir; ilgisizliğe yol açabilecek felç edici bir dehşet olarak tanımlanır. Bu perspektif, ezici dehşetin eylemi ve yaşamla etkileşimini engelleyebileceği insan motivasyonunun kasvetli bir görüşünü vurgular. Dick'in içgörü, okuyucuya korkunun davranışları ve insan durumunu nasıl şekillendirdiğini düşünmeye zorluyor.