Küçük bir çocuk olarak yazar olmak istedim çünkü yazarlar zengin ve ünlüdür. Singapur ve Rangoon'un sarı bir Pongee İpek takımında sigara içen afyon etrafında uzandılar. Mayfair'de kokain kokladılar ve sadık bir yerli çocukla yasak bataklıklara nüfuz ettiler ve Tangier sigara içen ve evcil bir ceylan okşamasının yerli çeyreğinde yaşadılar.
(As a young child I wanted to be a writer because writers were rich and famous. They lounged around Singapore and Rangoon smoking opium in a yellow pongee silk suit. They sniffed cocaine in Mayfair and they penetrated forbidden swamps with a faithful native boy and lived in the native quarter of Tangier smoking hashish and languidly caressing a pet gazelle.)
Bir çocukken, yazar olmanın cazibesi beni büyüledi, yazarların servet ve şöhretle dolu göz alıcı hayatlar yaşadıkları algısından kaynaklandı. Singapur ve Rangoon gibi egzotik yerlerde ikamet ettiklerini, lüks ipek kıyafetlerle süslenirken afyona düştüğünü hayal ettim. Görüntü, heyecan verici bir şekilde yasaklanan aktivitelere katılan bir çöküş ve macera yaşam tarzı çizdi.
Bu romantik görünüm, yazarların kokain ve haşhaş gibi maddelere katılan, keşfedilmemiş bölgeleri keşfetmek ve yerel kültürle derin bağlantılar oluşturan cesur figürler olarak tasvir edildiği Mayfair ve Tangier'deki sahnelere yayıldı. Bir yazarın hayatının fantezisi sadece yaratılışla değil, aynı zamanda deneyimlerle zengin bir yaşam yaşamak ve benzersiz yoldaşların şirketi ile aynı zamanda cazip bir sanatsal varoluş vizyonuna katkıda bulunuyordu.
.