"Sanat ve Korku: Sanat yapımının tehlikeleri (ve ödülleri) üzerine gözlemler", David Bayles, sanatın gelişen doğasını modern bir bağlamda tartışıyor. Çağdaş sanatın geleneksel izleyicilerden nasıl ayrıldığını, bunun yerine kitle çekiciliğinden ziyade kişisel ifade ve kavramlara odaklandığını yansıtıyor. Bu değişim, yaratıcısının çalışmalarıyla ve hedef kitleye olan ilişkisini değiştirerek daha içgözlemsel bir sanat yapma sürecine yol açar.
Bayles, Adam Gopnik'in New Yorker'da belirttiği gibi, post-modernist sanatın geleneksel bir kitleyden ayrılmasıyla karakterize edildiği fikrini güçlendiriyor. Bu sanat formu, bireysel yorumlamaya ve sanatçının toplumsal anlayış üzerindeki vizyonuna öncelik verir, bu da izleyicileri eğlenceli hale getirir ve daha derin temaları keşfetme konusunda daha fazlasını yapar. Bu perspektif, sanatçıları korkuları ve motivasyonlarıyla yüzleşmeye davet ederek kamuoyu alımının ötesinde yaratılışın içsel ödüllerini vurgulamaya davet ediyor.