Ancak şefkat, taraf seçmenin gerginliğinin ötesinde bekleyen daha derin bir şeydir. Merhamet, pratikte, ne hissettiğimiz veya gerçekliğimizin gerçeğinin gerçeğinden vazgeçmemizi gerektirmez. Bize zarar verenlerin insanlığını en aza indirmemize de izin vermiyor. Aksine, kendimizi, gerçeklerine ya da gerçeklerine kadar yaşayamamaları bize zarar verse bile, başkalarının gerçeğine açık kalabileceğimiz kadar bilmemiz isteniyor.
(But compassion is a deeper thing that waits beyond the tension of choosing sides. Compassion, in practice, does not require us to give up the truth of what we feel or the truth of our reality. Nor does it allow us to minimize the humanity of those who hurt us. Rather, we are asked to know ourselves enough that we can stay open to the truth of others, even when their truth or their inability to live up to their truth has hurt us.)
Merhamet, herhangi bir çatışmada sadece taraf seçmenin ötesine geçer ve kendimizi ve başkalarını daha derin bir anlayışla bağlantı kurmaya çalışır. Bize acıya neden olabileceklerin insanlığından ödün vermeden kendi duygularımızın ve gerçekliğimizin kabul edilmesine izin verir. Bu daha derin farkındalık, özellikle incindiğimizde zorlayıcı olabilecek başkalarının deneyimlerine ve gerçeklerine açıklığı korumamıza yardımcı olur.
Mark Nepo, gerçek şefkatin insan duygularının karmaşıklığını kucakladığını vurgular. Bizi kendi gerçeğimizi veya başkalarının yanlışlarını inkar etmeye zorlamaz, daha ziyade ortak insanlığımızı tanımaya teşvik eder. Bunu yaparak, iyileşme ve anlayış için bir alan geliştirebilir, zor durumlarda bile bir empati ve lütuf duygusu ile ilişkilerimizde gezinmemize izin verebiliriz.