Fakat içindeki özlem daha da büyümüştü, aşırı güçlendirici yalnız kaldı. Boş bir odada kilitli, tamamen farkında olmadan, sessiz ve sırtüstü. Gerildi, konuşmaya gerek yok, hareket etmemeye gerek yok. Kimseyle veya herhangi bir sorunla başa çıkmak zorunda değil. Ve kimse nerede olduğumu bile bilmeyecek, dedi kendine. Bu, hesapsız, çok önemli görünüyordu; Bilinmeyen ve görünmez olmak, görünmeden yaşamak istedi.
(But the longing within him had grown even greater, the overpowering need to be alone. Locked in an empty room, entirely unwitnessed, silent and supine. Stretched out, not needing to speak, not needing to move. Not required to cope with anyone or any problem. And no one will even know where I am, he told himself. That seemed, unaccountably, very important; he wanted to be unknown and invisible, to live unseen.)
Philip K. Dick'in "Ubik" de kahramanı, dış dünyanın taleplerinden kaçma özlemini artırarak yalnızlık için ezici bir arzu yaşıyor. Herhangi bir sorunla etkileşim kurma veya yüzleşme ihtiyacından yoksun, tamamen boş bir alanda olmayı özlüyor. Tecrit için bu yoğun özlem, herhangi bir sosyal yükümlülük veya beklentisi olmadan var olabileceği bir devlet öngördüğü için onun için çok önemlidir. Fark edilmeme isteği, kişisel özgürlüğe olan ihtiyacının altını çiziyor.
Dahası, bu görünmezlik arzusu daha derin yabancılaşma ve kendini koruma temalarını ortaya koymaktadır. Karakterin sessizce kilitlenme düşüncesi, kimlik ve sosyal etkileşim baskılarıyla mücadeleyi yansıtır. Toplumsal taleplerden gerçekten bağlantıyı kesebileceği meraklı gözlerden uzakta yaşayan bir hayat hakkında hayal kuruyor. Bu anonimlik özlemi sadece iç kargaşasını vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda okuyucuları insan varlığının karmaşıklıklarını ve kaçış anlarına olan içsel ihtiyacı düşünmeye davet eder.