Sana hiç sordu mu? . . veya size öneride bulunun. . . Senatör Smalls'a bir tür kirli oyun oynamak isteyebileceğini mi? Ah, hayır, bunu asla yapmazdı, dedi Fey. Yani kirli bir numara yapmaya çalışmış olabilir ama benimle bu konuda konuşmazdı. Senatör Smalls'u seviyorum ve Robert da bunu biliyordu. Senatör ve benim ortak çıkarlarımız var. Klasik piyanoyu ve Postempresyonist sanatı seviyor. Eğer Robert benden Senatör Smalls'a kirli bir oyun yapmamı isteseydi reddederdim ve Senatör Smalls'a söylerdim. Robert bu konuda benimle dalga geçti. Sadık olmamla ilgili.
(Did he ever ask you . . . or suggest to you . . . that he might want to pull some kind of dirty trick on Senator Smalls? Oh, no, he would never have done that, Fey said. I mean, he might have tried to pull a dirty trick, but he wouldn't have spoken to me about it. I like Senator Smalls and Robert knew that. The senator and I have common interests. He likes classical piano and he likes Postimpressionist art. If Robert had asked me to do a dirty trick on Senator Smalls, I would have refused and I would have told Senator Smalls. Robert teased me about that. About me being loyal.)
John Sandford'un "Silken Prey" adlı öyküsünde Fey adlı bir karakter, Senatör Smalls'a olan bağlılığını yansıtıyor. Robert, senatöre karşı bazı vicdansız eylemleri düşünmüş olsa da, karşılıklı saygı nedeniyle bu tür planları Fey ile asla tartışmayacağını iddia ediyor. Fey, senatörle güçlü bir kişisel bağa sahip; klasik piyano ve Postempresyonist sanat gibi ilgi alanlarını paylaşıyor ve bu da onun sadakate olan bağlılığını güçlendiriyor.
Fey'in ilkeleri açık: Senatör Smalls'u hedef alan her türlü gizli plana...