Büyü, kutsallığa erişebileceğimiz araçlardır. Eğlence, kendimizi ondan uzaklaştırdığımız araçlardır.
(enchantment is the means through which we may gain access to sacredness. Entertainment is the means through which we distance ourselves from it.)
Neil Postman, "Kendimizi Ölüm için Eğlence", büyü ve eğlence arasındaki ayrımı vurgular. Büyünün, insanların daha derin anlamlarla ve yaşamlarında kutsallık duygusu ile bağlantı kurmalarına izin vererek önemli deneyimlere ve anlayışa bir yol sağladığını öne sürüyor. Bu bağlantı, kişisel ve toplumsal büyüme için çok önemlidir, çünkü hayatın derin yönlerini tefekkür ve takdir etmeyi teşvik eder.
Tersine, Postman eğlencenin bireyleri bu anlamlı deneyimlerden uzaklaştıran bir engel olarak hizmet ettiğini savunuyor. Onları, ciddi konularla etkileşime girme yeteneklerini azaltan yüzeysel zevklerle rahatsız ederek anlamlı söylemden daha fazla eğlenceye odaklanan bir kültüre yol açar. Bu kontrast, medya tüketimindeki seçimlerimizin gerçekten kutsal ve değerli olanla olan bağlantımızı nasıl etkileyebileceğini fark etmenin öneminin altını çizmektedir.