Televizyonun bilme şekli, tipografinin bilme biçimine karşı bağımsız bir şekilde düşmancadır; televizyonun konuşmalarının tutarsızlığı ve önemsizliği teşvik etmesi; "Ciddi televizyon" ifadesinin bir çelişki olduğunu; Ve bu televizyon sadece bir kalıcı sesle konuşuyor-eğlencenin sesi
(television's way of knowing is uncompromisingly hostile to typography's way of knowing; that television's conversations promote incoherence and triviality; that the phrase "serious television" is a contradiction in terms; and that television speaks in only one persistent voice-the voice of entertainment)
"Kendimizi Ölüm için Eğlence" de Neil Postman, televizyonun temelde bilgi edinme ve dünyayı anlama şeklimizi değiştirdiğini savunuyor. Televizyonun doğasının, eleştirel düşünme ve derinliği teşvik eden yazılı dilin karmaşıklıklarına doğal olarak antagonistik olduğunu ileri sürüyor. Bunun yerine, televizyon yüzeyselliği teşvik eder ve ciddi söylemi önemsizleştirir ve her şeyden önce eğlenceye öncelik veren bir kültüre yol açar.
Postman, "ciddi televizyon" fikrinin sadece eğlence değerine odaklandığı için bir oksimoron olduğunu iddia ediyor. Bu ortamda, derinlemesine konuşmalar tutarsız hale gelir ve dikkati dağılır ve kamu söyleminin kalitesini baltalar. Genel olarak, eleştirisi televizyonun toplumun önemli sorunlarla düşünceli ve anlamlı bir şekilde etkileşime girme yeteneği üzerindeki zararlı etkilerini vurgulamaktadır.