Ender başını salladı. Biraz acıtmasın diye bir yalandı elbette. Ancak yetişkinler bunu her zaman canı acıyacağı zaman söylediğinden, bu ifadenin geleceğe dair doğru bir tahmin olduğuna güvenebilirdi. Bazen yalanlar gerçeklerden daha güvenilirdi.
(Ender nodded. It was a lie, of course, that it wouldn't hurt a bit. But since adults always said it when it was going to hurt, he could count on that statement as an accurate prediction of the future. Sometimes lies were more dependable than the truth.)
Orson Scott Card'ın yazdığı "Ender'in Oyunu"nda Ender, özellikle acı bağlamında gerçeğin ve aldatmanın doğası üzerine düşünüyor. Yetişkinlerin "bir şeyin hiç acımayacağına" dair iddiasının dürüst olmadığını kabul ediyor, ancak bunun ne olacağına dair güvenilir bir gösterge olduğunu da kabul ediyor. Bu iç gözlem, iletişimin karmaşıklığı ve çoğu zaman sahte güvencelerin yanıltıcı rahatlığı hakkında daha derin bir anlayışa işaret eder.
Ender'in farkına varması anlatıdaki derin bir temanın altını çiziyor: Bazen rahatlatıcı yalanlara güvenmek sert gerçeklerle yüzleşmekten daha kolaydır. Bu bakış açısıyla bu pasaj, masumiyet ile yetişkin yaşamının acı dolu gerçekleri arasındaki mücadeleyi öne çıkarıyor ve Ender gibi genç bireylerin çevrelerindeki dünyanın beklentileri ve çelişkileriyle nasıl boğuştuğunu gösteriyor.
