Birincisi, garip bir şekilde, baykuşlar ölmüştü. Neredeyse komik görünüyordu, burada ve orada, yarda ve sokaklarda yatan şişman, kabarık beyaz kuşlar; Alacakaranlıktan daha erken çıkma, hayatta iken, baykuşlar bildirimden kaçtı.
(First, strangely, the owls had died. At the time it had seemed almost funny, the fat, fluffy white birds lying here and there, in yards and on streets; coming out no earlier than twilight as they had while alive the owls escaped notice.)
Beklenmedik bir şekilde ölen baykuşların tuhaf oluşumu başlangıçta bir ironi duygusu ile karşılandı. Çevredeki varlıkları, tipik olarak fark edilmeden, ancak öldükten sonra belirginleşti. Bu tuhaf durum, hayattaki yaygın unsurların, özellikle baykuşlar için alacakaranlık gibi belirli bir zamanla ilişkilendirildiklerinde ne sıklıkta göz ardı edilebileceğini vurguladı.
Hikayede, Baykuşların kabarık beyaz görünümü ile ani ölümleri arasındaki kontrast bir karanlık mizah katmanı ekler. Hayatın kırılgan doğasını ve yaratıkların insan farkındalığının radarı altında kayma şeklini hatırlatır, ancak ölümde açıkça görülebilir. Bu gözlem, Philip K. Dick'in çalışmalarında mevcut varlığı ve algıyı çevreleyen daha geniş temalarla yankılanıyor.