Garip bir nedenden ötürü, muhtemelen ay vuruşu, UFO'lar ve kar yüklü havanın akustik kalitesi ile ilgili olarak, sesi bir megafondan tezahürata liderlik ediyormuş gibi su boyunca patlamış gibiydi. Birisi ona eklemi verdi. Soldu ve sessizdi.
(For some strange reason, probably having to do with the moon shot, UFOs and the accoustic quality of the snow-laden air, her voice seemed to boom out across the water as if she were leading cheers through a megaphone. Someone handed her the joint. She inhaled, and was quiet.)
T. Coraghessan Boyle'ın "Dünyanın Sonu" nda atmosfer, ay ve kahramanın sesini güçlendiren ve tiyatro kalitesi veren karlı havanın tuhaf kalitesi gibi mistik unsurlardan büyük ölçüde etkilenir. Bu benzersiz ortam, gelişen olaylar için ilgi çekici bir zemin oluşturur ve sesi ile çevredeki ortam arasında neredeyse gerçeküstü bir bağlantı olduğunu düşündürmektedir.
Sahne geliştikçe, karakter, tavrında bir değişim gösteren bir ortak alır. Solduktan sonra, daha önce komuta eden varlığı üzerinde sessizlik seçer, bir içgözlem veya dönüşüm anını gösterir. Bu kontrast, karakterinin karmaşıklığını ve dış faktörlerin kişisel ifade üzerindeki etkisini vurgular.