Naguib Mahfouz'un "Mahallenimizin Çocukları", unutkanlık temasını toplumda önemli bir rahatsızlık olarak araştırıyor. "Mahallenimizin lezyonu unutkanlıktır" ifadesi, topluluğun geçmişini, geleneklerini ve deneyim yoluyla öğrenilen dersleri hatırlayamadığını kollektif bir yetersizlikten muzdarip olduğunu göstermektedir. Bu unutkanlık, insanlar arasında bir kopukluğa yol açabilir, kimliklerini ve sosyal dokudaki eylemlerinin etkilerini tam olarak anlamalarını engelleyebilir.

Bu unutkanlık kavramı, ilişkileri ve ortak bağları nasıl etkilediğini vurgulayarak anlatı boyunca yankılanıyor. Karakterler hayatlarında gezindikçe, geçmiş olayların gölgeleri, onları görmezden gelmeyi seçtiklerinde bile oyalanır. Mahfouz, tarihlerini kabul ederek ve yüzleşerek, bu mahallenin sakinlerinin birbirleriyle daha derin bir bağlantı sağlayabileceğini ve sonuçta kişisel büyümeye ve toplumsal iyileşmeye yol açabileceğini öne sürüyor.