Yalnız havaya verilen bu dünyanın kesimleri yanıyor. Ama derinlere girmeye cesaret ettiğimizde, taşıdığımız çürükler yumuşat ve parıltı. Gerçekte, sınırlamalarımızı ne kadar çok kabul eder ve yaralılarımızın altındaki derinliklere teslim olursak, genişlik bizi o kadar tutar. Bunu bilmenin bir yolu yok, dalış yapmak.
(Given to air alone, the cuts of this world burn. But when we dare to enter what is deep, the bruises we carry soften and glow. In truth, the more we accept our limitations and surrender to the depths below our woundedness, the more the vastness holds us up. There is no way to know this but to dive.)
Bu alıntı, daha derin duygularımızı ve güvenlik açıklarımızı benimsemenin dönüştürücü gücünü vurgular. Yüzeysel deneyimlerin ağrıya neden olabileceğini gösterirken, iç yaralarımızla yüzleşmek iyileşme ve aydınlatmaya yol açabilir. Sınırlamalarımızı kabul ederek ve gerçek benliklerimize derinlemesine dalarak, içeriden gelen bir destek ve güç duygusu keşfedebiliriz.
Mark Nepo bizi onlardan kaçınmak yerine duygusal derinliklerimizle etkileşime girmeye teşvik ediyor. Yaralarımıza teslim olma eylemi, büyüme ve aydınlanmayı deneyimlememizi sağlar. Nihayetinde, bu kendini keşfetme ve kabul yolculuğu yoluyla, derinliğin iyileşme getirdiği fikrini güçlendirerek gerçek esneklik ve destek buluyoruz.