Öfkeye dayanmak kendinizi zehirlemektir. Bizi içeriden tüketiyor. Nefretin bize zarar veren kişiye karşı bir silah olduğunu düşünüyoruz. Ama nefret bıçağı kavisli. Ve ona yaptığımız zarar, kendimize yapıyoruz.
(Holding on to anger is poisoning yourself. It consumes us from the inside. We tend to think that hatred is a weapon against the person who hurt us. But the blade of hate is curved. And the harm we do to him, we do to ourselves.)
Öfke ve nefret genellikle bizi haksızlığa uğratanlara karşı kalkan olarak algılanır, ancak gerçekte kendimize başkalarına göre daha fazla zarar veriyorlar. Böyle olumsuz duyguları tutmak, refahımızı yiyen bir zehir gibidir. Bizi korumak yerine, bu acı iç yıkıma yol açar.
Kavisli bir bıçağın metaforu, nefretten kaynaklanan eylemlerin nihayetinde yaratıcıya zarar vermek için geri döndüğünü göstermektedir. Bir misilleme silahı olmak yerine, nefret kendi kalplerimiz ve zihinlerimize yaralar verir. Kişisel iyileşme ve barış için öfkeyi bırakmak çok önemlidir.