Sık sık insan zekasının değerinden daha fazla sorun olduğunu savundu. Yaratıcıdan daha yıkıcı, açıklamaktan daha kafa karıştırıcıydı, tatmin edici olmaktan daha cesaret kırıcı, hayırseverden daha kindar.
(He often argued that human intelligence was more trouble than it was worth. It was more destructive than creative, more confusing than revealing, more discouraging than satisfying, more spiteful than charitable.)
İnsan zekası üzerindeki yansımalarında yazar, çözümlerden daha fazla sorun yaratma eğiliminde olduğunu ileri sürmektedir. Zekanın genellikle yapıcı olanlardan ziyade yıkıcı eğilimlerle bağlantılı olduğunu ve netlik yerine karışıklığa neden olduğunu ileri sürüyor. Bu perspektif, insan düşüncesinin ve akıl yürütmenin değerine karşı derin bir şüphecilik anlamına gelir.
Dahası, argüman zekanın duygusal ve etik boyutlarını vurgular, bu da olumsuzluktan ziyade olumsuzluğa yol açabileceğini düşündürmektedir. Zekanın hayırseverliğe karşı korunma eğilimi, insan doğasının kasvetli bir resmini boyar, bu da zihnin yeteneklerinin, herhangi bir potansiyel faydayı gölgede bırakarak memnuniyetsizliğe ve cesaret kırmaya yol açabileceğini gösterir.