Baş karakter, Tanrı hakkında benzersiz bir bakış açısına sahip ve O'nu aksaklıklar ve siber güvenlik tehditleriyle karşılaşabilen devasa bir dijital bilgisayara benzetiyor. Bu düşünce, politikacılar ve finans patronları gibi etkili figürlerin daha önemli bir kozmik kodlamanın hatalı parçalarını temsil edebilme olasılığını artırıyor. Bu tür benzetmeler, teknoloji ile maneviyatın harmanlandığını öne sürüyor ve evrendeki gücün ve ahlakın doğası hakkında daha derin sorulara yol açıyor.

Bu metaforu sürdürerek birey, kötülüğün klasik tasvirinin sıradan bir karakter olarak yeniden tasavvur edildiğini, geleneksel Şeytan imajının mizahi bir yorumunu hayal eder. Kötü niyetli bir figür yerine bu versiyon, uğursuz bir sığınaktan kaos düzenlerken günlük zevklerin tadını çıkarıyor. Bu yaratıcı benzetme, belki de hayattaki cevapsız dualar gibi aksaklıkların, evrensel işletim sistemindeki bu "hatalardan" etkilenerek geleneksel iyilik ve kötülük kavramlarına meydan okuyabileceğini ima ediyor.