"Kalahari Erkekler İçin Okulu" ndaki karakter, bir tarlada yürürken çevresine yansır. Şapkasını geri eğerek, varlığına büyük ve kayıtsız hisseden geniş gökyüzünü görmeye çalışır. Bu eylem, etrafındaki doğal dünyayla bağlantı kurma arzusunu ifade ederken, aynı zamanda yukarıdaki ihtişamla karşılaştırıldığında küçüklüğünü vurgulamaktadır.
Gökyüzünün boşluğu ve yüksekliği, hem huşu hem de tefekkür öneren bir baş dönmesi duygusunu kışkırtıyor. Düşünceye girerken, doğanın güzelliğinin ve yoğunluğunun kişisel kaygılarının aksine durduğu bir içgözlem anının altını çiziyor. Bu sahne, varoluşun genişliğinin altında anlam arayan evrensel bir temayı yakalar.