Arkadaşlarına, gerçekten ona yardım etmek istiyorlarsa, ona sempati ile değil, ziyaretler, telefon görüşmeleri, sorunlarının paylaşımı - her zaman olduğu gibi davranacaklarını söyledi. Çünkü Morrie her zaman harika bir dinleyici olmuştu.
(He told his friends that if they really wanted to help him, they would treat him not with sympathy but with visits, phone calls, a sharing of their problems - the way they had always.. because Morrie had always been a wonderful listener.)
Morrie, gerçek dostluğun sadece sempati yerine aktif katılım içerdiğine inanıyordu. Arkadaşlarını, sadece onun için üzülmek yerine kendi mücadelelerini paylaşmanın yanı sıra ziyaretler ve telefon görüşmeleri gibi anlamlı bağlantılarla desteklemeye çağırdı. Bu yaklaşım, zor zamanlarda dostluğun önemini güçlendirerek gerçek etkileşimlere yönelik arzusunu yansıttı.
Hastalığı boyunca Morrie şefkatli bir dinleyici olarak kaldı ve etrafındaki kişileri bağlarını korumaya teşvik etti. Hayatın zorluklarını paylaşmanın beslenen ilişkileri ve rahatlık sağladığını, otantik bağlantıların ilgili herkes için nasıl bir güç kaynağı olabileceğini gösterdiğini vurguladı.