Kahraman, derin bir kayıp duygusu ve hayatındaki anlamlı deneyimlerin sona ermesini yansıtır. Bir zamanlar koşmaktan ve dans etmekten elde ettiği neşenin soluk olduğunu, onu bağlantısı kesilmiş ve etrafındaki dünyadan çekildiğini hissettiriyor. Bu değişiklik, algısını derinden etkiler, her şeyi önemsiz ve amaçtan yoksun hale getirir.
Bu varoluşsal kriz onu duygusal manzarasının dramatik bir şekilde değiştiği anlayışına götürür. Eskiden beslediği canlı duygular artık sadece anılardır, hayattaki bakış açısını boşluk ve kopukluktan birine dönüştürür.