Jean P. Sasson'ın "Prenses Sultana'nın Kızları" nın alıntısı, başarı ve sıkıntı dönemlerinde insan davranışı hakkında eleştirel bir gözlem öneriyor. Bireyler veya toplumlar geliştiklerinde, taviz vermeye veya işbirliği yapmaya daha az istekli olma eğiliminde oldukları, genellikle işbirliği üzerindeki kendi çıkarlarına öncelik verdikleri anlamına gelir.

Tersine, mücadele veya zayıflık dönemlerinde, önceliklerde bir değişimi yansıtan tahkim veya yardım arama eğilimi vardır. Bu gözlem, refahın kendine güvenen bir tutum yarattığı bir örüntü vurgularken, zorluklar zorlukların üstesinden gelmek için bir araç olarak müzakere ve uzlaşma arzusunu teşvik edebilir.