Sahneyi açıklayarak Margaret'e mektubumu açtım-Yazar kendini kesin bir yerde bulduğunda her zaman bir mektup almaktan zevk alıyorum ve elinde bir fincan çay olup olmadığını veya ışığın odaya veya pencerenin ötesine nasıl düştüğünü bilmek istiyorum. Bu tür açıklamalar zaman ve mekan engellerini aşar ve okuyucu ve yazara birlikte oldukları yanılsamasını verir.
(I opened my letter to Margaret by describing the scene-I always enjoy receiving a letter when the writer locates himself or herself in a definite place, and I like to know if there is a cup of tea at hand, or how the light is falling in the room or beyond the window. Such descriptions transcend the barriers of time and space and give reader and writer the illusion that they are together.)
Margaret'e yazdığı mektupta, yazar canlı açıklamalarla oluşturulabilecek samimi bağlantıyı yansıtır. Yazar, bir fincan çayın varlığı veya odadaki ışık kalitesi gibi özel ayarı detaylandırarak okuyucuyu şu ana davet eden ilişkilendirilebilir bir sahne yaratır. Bu yaklaşım, mektup yazmanın kişisel doğasını geliştirir ve yazar ve alıcı arasında daha derin bir yakınlık duygusunu teşvik eder.
Bu tanımlayıcı unsurlar sadece çevrenin bir resmini boyamakla kalmaz, aynı zamanda zaman ve mesafe boşluğunu kaptırır. Yazarın gözlemleri, mil veya yıllarca ayrılsa bile, her iki kişiyi de aynı alana etkili bir şekilde çekerek paylaşılan bir deneyim yanılsaması yaratır. Bu tür ayrıntılar anlatıyı zenginleştirir ve yazar ve okuyucu arasındaki bağı güçlendirir, bu da yazışma eylemini daha derin ve ilgi çekici hissettirir.