Eğer şüphe etmek isteseydim, sonsuza kadar şüphe edebilirdim... ama bir noktada kişi sorgulamayı bırakıp harekete geçmeli ve o noktada bir şeyin doğru olduğuna güvenmelisin. Bir şey doğruymuş gibi davranmalısınız ve bu yüzden inanmak için en çok nedeniniz olan şeyi seçmelisiniz, en çok umudunuzun olduğu dünyada yaşamalısınız. Ben {Tanrıyı} takip ediyorum, {Tanrıya} inanıyorum çünkü {Tanrının} bana gösterdiği dünyada yaşamak istiyorum.
(If I wanted to doubt, then I could doubt endlessly ... but at some point a person has to stop questioning and act, and at that point you have to trust something to be true. You have to act as if something is true, and so you choose the thing you have the most reason to believe in, you have to live in the world that you have the most hope in. I follow {God}, I believe {God}, because I want to live in the world that {God} has shown me.)
Orson Scott Card'ın "Dünyanın Çağrısı" adlı eserinde yazar, şüphenin sonsuz bir döngü olabileceği, ancak eylemin gerekli olduğu çok önemli bir anın geldiği fikrini ortaya koyuyor. Bireyler güvenecekleri ve ona göre hareket edecekleri bir inanç seçmeli ve sonuçta kendilerinde en çok yankı uyandıran gerçeği benimsemeye karar vermelidir. Bu inanç onların bakış açısını şekillendirir ve dünyadaki eylemlerine yön verir.
Kart, kişinin gerçekliğini şekillendirmede umut ve inancın gerekliliğini vurguluyor. Anlatıcı, Tanrı'ya inanmayı seçerek, dünyaya dair umut dolu bir vizyona sahip olma arzusunu ortaya koyar. İnanca olan bu bağlılık, inanç ve eylem arasındaki etkileşimi gösteren, hayata anlam ve yön getiren değerlere ve gerçeklere göre yaşamaya yönelik kasıtlı bir seçimdir.
